اورک‌ های موردور

تاریخچه اورک‌ های موردور

اورک‌ های موردور در عصر دوم

پس از اینکه سائورون توانست در حدود سال ۱۰۰۰ در موردور ساکن شود، او اورک‌های بسیاری را تحت سلطه خود گرفت که در طول قرن‌ها به ادامه دادن جنگ با الف‌ها و انسان‌ها پرداختند. اورک‌ های موردور صرفاً از بقایایی که به ارتش مورگوث مربوط می شد جمع‌آوری نشدند، بلکه از طریق سائورون مجدداً پرورش پیدا کردند و تعلیم دیدند. برای خواندن کامل کتاب های ارباب حلقه ها به صورت سه بعدی کلیک کنید.

زمانی که سائورون از آخرین اتحاد الف ها و انسان ها آگاهی پیدا کرد، اورک‌های بی‌شماری را از موردور به منظور کمین نیرو‌های متفقین که از کوه‌های مه‌آلود گذر می‌کردند ارسال کرد، ولی آن‌ها خیلی قوی به نظر می‌رسیدند و اورک‌ها خودشان را مخفی کردند و درگیر نشدند. آن دسته کوچک در نتیجه به فراموشی سپرده شد و حتی ممکن است به این اتفاق منجر شده باشد که آن‌ها با اورک‌های کوه‌های مه آلود درآمیخته شده باشند.

اورک های موردور در عصر سوم

در واقع انواع زیادی از اورک ها در خدمت چشم قرمز (نمادی از سائورون، ارباب تاریکی است) وجود داشت، ولی عنوان بزرگ‌ترین و خشن‌ترین آن‌ها، اوروک‌ های موردور تلقی می‌شدند، اورک‌های سیاه با توانایی قدرت بالا و فوق‌العاده وحشی برای نخستین بار در حدود عصر سوم و سال ۲۴۷۵ در موردور آشکار شدند و به Ithilien (منطقه و قلمروی گوندور بود) هجوم بردند. Ithilien مجدداً از طریق Steward Boromir (یازدهمین مباشر حاکم گوندور) تصاحب شد، ولی سال‌ها بعد ایتیلیان به طور مجدد از طریق اورک های موردور حمله کرد که اغلب مردم را به غرب آندوین بیرون می‌کردند و در نهایت اسم آن به میناس مورگول تغییر کرد و فرمانده آن آنگمار شد و یکی از دژهای به خصوص سائورون در عصر سوم بود. (حمله موردور به گوندور که در کتاب بازگشت پادشاه اتفاق می‌افتد از طریق میناس مورگول صورت گرفت و سپاه بزرگ اورک های موردور به فرماندهی آنگمار از این قلعه، حمله بزرگ را آغاز کردند.)

در طول حکومتی اگالموت مباشر (هجدهمین مباشر حاکم گوندور)، نبرد‌هایشان با اورک ها شروع شد. اینطور که پیداست سائورون قادر بود ارتش‌های اورک‌ها را در صورتی که نیاز با سرعت بسیار زیاد داشتند را پرورش دهد و آن‌ها را سریع‌تر کند. به گفته آراگون، برای نمونه، “فقط چند سال به طول انجامید تا اورک‌ها در موردور به جمعیت زیادی که در نبرد حلقه نمایان می‌شود، تکثیر شوند.”

چند سال قبل از اینکه نبرد حلقه (درگیری‌های بزرگ در دوران سوم) صورت گیرد، اورک‌ها یک بار دیگر تکثیر کردن را آغاز کردند و حمل و نقل از رووانیون (نام سرزمین‌هایی بود که در سمت شرق سرزمین میانه قرار داشت) به اوسگیلیات (پایتخت قدیمی گوندور بود) را که در امتداد آندوین (رودخانه‌ای بود که از بیشتر سرزمین میانه در شرق کوهستان مه آلود گذر می‌کرد) بود را به طور کلی مختل کردند.

در فوریه عصر سوم ۳۰۱۹ با ملحق شدن گروهی از اورک های موردور که به فرماندهی گریشناخ (کاپیتان اورک‌ها از موردور) بود توانستند به نیرو‌های اورک‌های ایزنگارد (ایزنگاردر‌ها اورک‌هایی بودند که در گودال‌های حلقه ایزنگارد زیر نظر سارومان مستقر شده بودند) در دشت روهان (این منطقه سرزمین روهیریم، مردمی از گله‌داران و کشاورزان بود) در طول نبرد حلقه اضافه شوند. کسانی که به مری (یک هابیت پسر بود) و پیپین (او جوان‌ترین فرد از چهار هابیت در یاران حلقه بود) حمله و آنها را دستگیر کردند. سرانجام آن اورک‌ها سعی کردند به طرف شرق به حرکت ادامه دهند، ولی زمانی که متوجه نزدیک شدن روهیریم (یا اربابان اسب، قومی اسب بودند) شدند، دوباره بازگشتند و در آخر توسط آن‌ها به طور کلی نابود شدند.

اورک‌ها ستون فقرات گروه‌های شرقی سائورون را تشکیل می دادند که در طول نبردهای حلقه جریان داشت که از طریق هارادریم، ‌ایسترلینگ‌ها، ترول ها و دیگر موجودات هیولایی سائورون قابل تکمیل شدن بود. پس از شکست خوردن سائورون در پایان دوران سوم، نیرو‌های غربی که به دروازه سیاه ختم می‌شد و حتی تپه‌های اطراف را از اورک‌ها به آسانی بدون اینکه اربابشان راهنمایی کند، مورد پاکسازی قرار دادند، اگرچه به آن‌ها این پیشنهاد داده می‌شود که بسیاری از آن‌ها به گریختن به سمت بیابان‌ها و استپ‌های وسیع که در سرزمین‌های شرقی موردور قرار داشت، روی آوردند.