جارو‌ی پرنده در Harry Potter

همچنین جارو‌های پرنده به منظور بازی‌هایی مانند کوییدیچ مورد استفاده قرار می‌گیرد. در انگلیس و ایرلند ناظر بهره‌گیری از آن‌ها به نهادی مرتبط است که به کنترل نظارتی جاروی وزارت جادو بر می‌گردد. برای خواندن و دانلود کتاب های هری پاتر به صورت سه بعدی در میتراکانا کلیک کنید.

نخستین زمانی که از چوب جارو استفاده شد به سال ۹۶۲ می‌رسد که در یک نسخه خطی مصور به زبان آلمانی به ثبت رسیده است. ظاهراً بهره‌گیری از این جارو‌ها تنها مختص به جادوگران است و به عنوان مثال الف‌ها برای اینکه بتوانند حالت جابجایی داشته باشند از پدیداری استفاده می‌کنند. اینطور نشان داده می‌شود که این جارو‌ها تا حدودی دارای شخصیت هستند، زیرا که آن‌ها می‌توانند به ساده‌ترین دستورات مانند “بالا! ” پاسخ دهند.

جادوی جاروی پرنده

برای کمک گرفتن به جهت سواری و اینکه پرواز بهتری را تجربه کنند، طلسم‌های گوناگونی بر روی جارو‌های پرنده پیاده‌سازی می‌شود. با سپری شدن زمان این طلسم‌ها ذات پیچیده‌تری به خود می‌گیرند. مثلاً، جارو‌های مدرن که همه‌کاره به نظر می‌رسند، دارای افسونی به نام بالشتک هستند تا سوارکاران بر روی آن آسان‌تر سوار شوند.

زمانی که هری در طول مسابقه‌ای که نامش کوییدیچ بود از روی جارویِ نیمبوس ۲۰۰۰ به پایین پرتاپ شد، این جارو به زمین سقوط نکرد بلکه به طرف بید وومپینگ راهی شد که این نشان از این موضوع دارد که ممکن است به دلیل نوعی طلسم باشد تا جارو بدون اینکه سوارکاری داشته باشد به حالت پرواز به راه خود ادامه دهد. همچنین جاروی هری که نامش فایربولت بود وقتی به حالت ر‌ها شده در می‌آمد، دقیقاً در ارتفاعی که مناسب برای سوار شدن بود شکل پرواز به خود می‌گرفت.