مانوه (ارباب بادها و پادشاه والار) در ارباب حلقه ها

ویژگی‌ های مانوه

مانوه عنوان عزیزترین آینو برای ارو الوواتار را دارد، همچنین نزدیک‌ترین فرد به ذهن او می‌رسید و نایب خود را بر همین اساس روی زمین منصوب کرد. او به عنوان لقب‌های دیگری همچون پادشاه، ارباب آردا و فرمانروای هر چیزی شناخته شده که در آن ساکن است. قبلاً هم گفتیم که همسر او واردا است و به ندرت از هم دور زندگی می‌کنند. او همچنین با داشتن لقب خدای باد‌ها و هوا می‌تواند به پرندگان فرمان دهد. اولمو از همان دیرباز نزدیکترین دوست و متحد او در نظر گرفته شده بود. زمانی که بخارهای آب تبدیل به ابر‌های بلند در هوا می‌شوند به هم نزدیک‌تر می‌رسند. این دو به طور صادقانه به اهداف ارو خدمت کردند. برای خواندن کامل کتاب های ارباب حلقه ها به صورت سه بعدی کلیک کنید.

او در جایی که به تالار‌های خود منتهی می‌شد یعنی در بالای کوه‌ تانیکتیل که عنوان بلندترین کوه جهان را دارد، زندگی می‌کرد. او با همراهی واردا قادر بود دورتر از همه‌ چشمان دیگر را مشاهده کند. همه چیز‌هایی که در نور قابلیت پرواز را داشتند، بندگان او بودند به طوری که از دورترین و حتی عمیق‌ترین نقاط جهان برای او خبرسانی می‌کردند.

همانطور که مانوه به عنوان جانشین ارو روی زمین شناخته می‌شد، فرمانروایی مهربان و دلسوز هم بود که البته اینطور به نظر می‌رسید که به قدرت خود بی‌توجه بود. مانوه لباسی به رنگ آبی پوشیده و از چشمانی آبی برخوردار بود. او عصای یاقوت کبود را به همراه داشت که از طریق نولدور‌ها برای او ساخته و در نظر گرفته شده بود. وانیار از الف‌های مورد علاقه‌ او تلقی می‌شدند و با او و واردا در کوه Oiolosse ساکن بودند و او از آهنگ‌ها و شعر‌های آن‌ها نهایت لذت را می‌برد.

تاریخچه مانوه

در تصور ایلوواتار، مانوه شخصی بود که عنوان برادر ملکور را داشت، ولی برای ایلوواتار عزیزترین کسی بود که می‌توانست اراده ارو را به بهترین نحو درک کند. زمانی که ملکور در دومین آهنگی که از آینور شنیده می‌شد اختلاف ایجاد کرد، مانوه (Manwë) سرپرستی آهنگ را بر عهده گرفت و در خصوص هوا‌ها و باد‌ها فکر می‌کرد. مانوه به همراه Aulë و Ulmo که از معماران اصلی آردا به شمار می‌رفتند، زمانی که آردا شکل گرفت، او تسلیم آن به ملکور را انکار کرد. ارواح بسیاری مانند واردا از اعماق ایا (Eä) به کنارش آمدند و به او ملحق شدند.

او توانست ملکور را از ماندوس ر‌هایی بخشد و بدین ترتیب به او امکان داد تا باعث رویکرد‌هایی همچون مسمومیت دو درخت، بی‌اعتمادی فئانور، قتل فینوه، دزدی سیلماریل‌ها و شورش نولدور شود. برای دل دادن به الدار، او قصد کرد آئوله را به رنگ خورشید و حتی ماه درآورد، چرا که پی برده بود که طلوع آتانی به زودی در راه است، و توراندور و عقاب‌های بزرگ را به منظور دیدنِ آن‌ها ارسال کرد. پس از اینکه مورگوت سقوط کرد، مانوه او را به خلأ انداخت. در جنگ نهایی، هنگامی که ملکور قصد فرار داشت، گفته می‌شود که پادشاه بزرگ و ارباب تاریکی در دشت‌هایی که نامش والینور است مبارزه خواهند کرد، ولی آن‌ها همدیگر را نخواهند کشت.